Η κατάσταση σήμερα

Η εργασία των γυναικών, του «κατώτερου τμήματος των εργαζομένων» (Ετήσια Έκθεση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ 2009) έχει μετατραπεί σε δουλεία, με εξευτελιστικές αμοιβές, χωρίς ασφάλιση, με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές, σεξουαλική παρενόχληση και συνθήκες εργασίας που τους στοιχίζουν ακόμα και τη ζωή τους.

Η εργασία των γυναικών, ελληνίδων και μεταναστριών, όχι μόνο δεν ικανοποιεί τα όνειρα και τις ανάγκες τους, αλλά προσβάλλει την αξιοπρέπειά τους και τις οδηγεί στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.  Σε πολλές περιπτώσεις, οι εργαζόμενες γίνονται αντικείμενο απάνθρωπης εκμετάλλευσης, με εξευτελιστικούς μισθούς, 300 ευρώ, για παράδειγμα, το μήνα για τις καθαρίστριες χωρίς ένσημα.  Πολλές, επίσης, είναι και οι καταγγελίες για εργαζόμενες τις οποίες κλείνουν σε ψυγεία, τις κρύβουν σε τουαλέτες, σε χωράφια, για να μη τις βρει ο έλεγχος ή τις εκβιάζουν με απόλυση.

Πυκνώνουν τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα με θύματα γυναίκες. Φέτος τον Απρίλιο μία 38χρονη γυναίκα σκοτώθηκε, όταν καταπλακώθηκε από αεραγωγό στις εγκαταστάσεις εργοστασίου παραγωγής ειδών υγιεινής και πλακιδίων, στη Σίνδο. Τον Ιούνιο,  τραγικό θάνατο βρήκε  μία εργαζόμενη στο ξενοδοχείο Ramira της Κω. Η 42χρονη και μητέρα τριών παιδιών καμαριέρα, εγκλωβίστηκε στον ανελκυστήρα προσωπικού, ο οποίος δεν λειτουργούσε σωστά λόγω πλημμελούς συντήρησης, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα στο λαιμό. Τον Ιούλιο, 35χρονη εργαζόμενη, σκοτώθηκε ύστερα από έκρηξη στην ΚΟΥΚΟΥΤΑΡΗΣ Α. «ALFA» Α.Ε.Β.Ε., βιομηχανία προϊόντων κατεψυγμένης ζύμης,.

Υπάρχει ανισότητα αμοιβών ακόμη και στην μερική απασχόληση. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, οι άνδρες παίρνουν 554,62 € το μήνα και οι γυναίκες 477,16. Μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς και τι σύνταξη θα πάρουν, αν θα πάρουν, με τέτοιες αμοιβές.

Αυξάνονται διαρκώς οι απολύσεις εγκύων. Διώκονται με απολύσεις και δολοφονικές επιθέσεις οι συνδικαλίστριες. Πολύ περισσότερες γυναίκες από άνδρες μένουν άνεργες καθώς και νέες από νέους. Τον Απρίλιο του 2009 το ποσοστό ανεργίας έφθασε στους άνδρες στο 6,7% και στις γυναίκες στο13,3%. Στους νέους άνδρες στο 18,3% και στις νέες γυναίκες στο εφιαλτικό 31,8% (Eurostat).

Τα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών καταπατούνται βάναυσα και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.  Τα όρια συνταξιοδότησης εξισώθηκαν προς τα πάνω και καταργούνται οι θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών, τις οποίες έχουν  επιβάλλει κυρίως η έλλειψη κοινωνικών υποδομών και οι οποίες θα έπρεπε να υπάρχουν για την στήριξη της γυναίκας μέσα στην οικογένεια, αλλά και για την εξασφάλιση της κοινωνικής και επαγγελματικής εξέλιξής της. Οι δημόσιες υπηρεσίες πρόνοιας έχουν σχεδόν στο σύνολό τους ιδιωτικοποιηθεί. Το δημόσιο πλέγμα ολοήμερα σχολεία – δημόσιοι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί – φύλαξη παιδιών – βοήθεια στο σπίτι για ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρία – βοηθοί μητέρες, αυτό δηλαδή που ονομάζεται φροντίδα και μέριμνα, παραδόθηκε στους ιδιώτες.

Η κατεδάφιση της κοινωνικής προστασίας έχει τραγικές συνέπειες. Ο  περιορισμός δικαιωμάτων με το πρόσχημα της ισότητας χωρίς να έχουν προϋπάρξει μέτρα που να κατοχυρώνουν αυτή την ισότητα, ουσιαστικά αποτελούν ένα νέο χτύπημα κατά των γυναικών